As áreas definidas a partir da edición 2008 da Enquisa estrutural a fogares son:

• Provincia da Coruña
  • Ferrol-Eume-Ortegal: comprende as comarcas de Ferrol, Eume e Ortegal.
  • Área da Coruña: comprende as comarcas da Coruña e Betanzos.
  • Área da Costa da morte: comprende as comarcas de Bergantiños, Fisterra, Muros, Terra de Soneira e Xallas.
  • A Coruña suroriental: comprende as comarcas de Arzúa, Ordes e Terra de Melide.
  • Área de Santiago: comprende as comarcas da Barcala, O Sar e Santiago.
  • A Barbanza-Noia: comprende as comarcas da Barbanza e Noia.
• Provincia de Lugo
  • Lugo oriental: comprende as comarcas da Fonsagrada, Os Ancares e Sarria.
  • Lugo sur: comprende as comarcas de Chantada, Quiroga e Terra de Lemos.
  • Lugo central: comprende as comarcas da Ulloa, Lugo, Meira e A Terra Chá.
  • A Mariña: comprende as comarcas da Mariña Central, A Mariña Oriental e A Mariña Occidental.
• Provincia de Ourense
  • O Carballiño-O Ribeiro: comprende as comarcas do Carballiño e O Ribeiro.
  • Ourense central: comprende as comarcas de Allariz e Maceda, Terra de Caldelas, Terra de Trives e Valdeorras.
  • Ourense sur: comprende as comarcas da Limia, Baixa Limia, Terra de Celanova, Verín e Viana.
  • Área de Ourense: comprende a comarca de Ourense.
• Provincia de Pontevedra
  • Pontevedra nororiental: comprende as comarcas de Deza e Tabeirós-Terra de Montes.
  • Pontevedra sur: comprende as comarcas da Paradanta, O Baixo Miño e O Condado.
  • Área de Pontevedra: comprende a comarca de Pontevedra.
  • Caldas-O Salnés: comprende as comarcas de Caldas e O Salnés.
  • Área de Vigo: comprende a comarca de Vigo.
  • O Morrazo: comprende a comarca do Morrazo.

Representa o número medio de persoas equivalentes a tempo completo que realmente soporta un concello; obtense a partir da poboación residente, sumándolle o saldo poboacional entre os non residentes presentes (poboación de entrada) e os residentes ausentes (poboación de saída)

Representa o número medio de persoas equivalentes a tempo completo que pasan o día no concello; obtense a partir da poboación residente, sumándolle o saldo poboacional entre os non residentes que pasan o día (poboación de entrada) e os residentes que non pasan o día (poboación de saída)

Representa o número medio de persoas equivalentes a tempo completo que pasan a noite no concello; obtense a partir da poboación residente, sumándolle o saldo poboacional entre os non residentes que pasan a noite (poboación de entrada) e os residentes que non pasan a noite (poboación de saída)

É o conxunto de operacións que consisten en recompilar, resumir, valorar, analizar e publicar todos os datos de carácter demográfico, cultural, económico e social de todos os habitantes do país e das súas divisións político-administrativas, referidos a un momento ou período dado e a todas as persoas que residen en vivendas, xa sexan familiares ou colectivas.

Para cada ámbito territorial, é a diferenza entre o número de inmigracións e o número de emigracións. Se é positivo indica que as entradas de poboación superan ás saídas e se é negativo o contrario.

É a diferenza existente entre os nacementos e as defuncións ocorridas durante un período de tempo definido.

É o cociente entre a poboación dun territorio e a súa extensión superficial, é dicir, o número de habitantes por cada quilómetro cadrado de superficie.

A Directiva INSPIRE (Infrastructure for Spatial Information in Europe) determina as regras xerais para o establecemento dunha Infraestrutura de Información Espacial na Unión Europea. Iníciase ante a necesidade de organizar e poñer en común a información espacial das diferentes Infraestruturas de datos Espaciais dos Estados Membros e co obxectivo de superar os problemas de dispoñibilidade, calidade, xestión, accesibilidade e posta en común de toda a xeo-información.

É o número medio de anos vividos por unha xeración de nacidos baixo unhas condicións de mortalidade dadas.

Aproximación estatística á poboación residente nun ámbito xeográfico. Toma como poboación de partida a poboación residente nunha determinada área xeográfica a comezos do ano en curso e estima a evolución nese ano dos tres fenómenos demográficos básicos (mortalidade, fecundidade e migración) para obter a poboación residente en dita área a 1 de xaneiro do ano seguinte.

É o grupo de persoas que, residindo na mesma vivenda familiar (polo tanto formando parte dun fogar), comparten algúns gastos comúns e están vinculadas por lazos de parentesco, xa sexan de sangue ou políticos, e independentemente do seu grao. As diferenzas entre fogar e familia son que o fogar pode ser unipersoal e que os membros dun fogar multipersoal non teñen necesariamente que estar emparentados.
Nos Censos de Poboación de 2001 exclúese a condición de compartir algúns gastos en común.

É o conxunto de persoas que, residindo na mesma vivenda, comparten gastos comúns ocasionados pola utilización da vivenda e/ou gastos de alimentación.
Nos Censos de 2001 exclúese a condición de que compartan gastos comúns.

Media aritmética das idades dos individuos que compoñen unha poboación.

Relación entre os grupos de poboación potencialmente dependentes (poboación menor de 15 anos e poboación maior de 64 anos) e o grupo de poboación en idade potencialmente activa (poboación entre 15 e 64 anos).

Relación entre a poboación maior de 64 anos e a poboación menor de 20 anos expresada en %, é dicir, o número de persoas de 65 ou máis anos por cada 100 menores de 20 anos.

Relación entre a poboación maior de 84 anos e a poboación maior de 64 anos expresada en %, é dicir, o número de persoas de 85 ou máis anos por cada 100 de 65 ou máis anos.

Representa o número esperado de fillos por muller ao longo da súa vida fértil (de 15 a 49 anos). Obtense como a suma das taxas específicas de fecundidade por idade.

É un rexistro administrativo onde constan as persoas que teñen a nacionalidade española e viven habitualmente fóra de España, independentemente que sexa ou non a súa única nacionalidade.
O PERE elabórase cos datos existentes no rexistro de matrícula de cada oficina consular de carreira ou sección consular das misións diplomáticas. No artigo 2 do Real Decreto 3425/2000, do 15 de decembro sobre inscrición dos españois nos rexistros de matrícula das oficinas consulares no estranxeiro, establécese que:

1. Os españois que residan habitualmente no estranxeiro e aqueles que trasladen alí a súa residencia habitual deberán inscribirse no rexistro de matrícula da oficina consular ou da sección consular da misión diplomática que corresponda á circunscrición onde se atopen
2. O pai ou a nai deberán solicitar a inscrición dos seus fillos menores de idade suxeitos a súa patria potestade se están na súa compañía. A mesma obriga incumbe aos titores respecto dos seus pupilos.

É o rexistro administrativo onde constan os veciños do concello. Os seus datos constitúen proba de residencia no concello e do domicilio habitual nel.

Son prestacións económicas e de duración indefinida, aínda que non sempre, nas que a concesión está xeralmente supeditada a unha previa relación xurídica coa Seguridade Social (acreditar un período mínimo de cotización en determinados casos, ...), sempre que se cumpran os demais requisitos esixidos. A súa contía determínase en función das achegas efectuadas polo traballador e o empresario, se se trata de traballadores por conta allea, durante o período considerado para os efectos da base reguladora da pensión de que se trate.
As clases de pensións son:

• incapacidade permanente
• xubilación
• morte e supervivencia

A afiliación ao Sistema da Seguridade Social é obrigatoria para todas as persoas incluídas no campo de aplicación da Seguridade Social e única para toda a vida do traballador ou da traballadora e para todo o sistema, sen prexuízo das baixas, altas e demais variacións que con posterioridade á afiliación poidan producirse. É dicir, o traballador ou a traballadora afíliase cando comeza a súa vida laboral e se dá de alta nalgún dos rexímenes do Sistema da Seguridade Social. Esta situación denomínase alta inicial. Se cesa na súa actividade será dado ou dada de baixa pero seguirá afiliado ou afiliada en situación de baixa laboral. Se retoma a actividade producirase unha alta denominada alta sucesiva a efectos estatísticos, pero non terá que afiliarse novamente, dado que, como xa se indicou, a afiliación é única para toda a vida do traballador.

• Na Mostra continua de vidas laborais. Información de carácter anual (transversal) contabilízase o número de traballadores e traballadoras que estiveron afiliados e afiliadas en alta laboral nalgún momento do ano de referencia.
• Para sa táboas de afiliacións á Seguridade Social facilitadas polo Ministerio de Inclusión, Seguridad Social y Migraciones, así como na estatística Afiliacións á Seguridade Social por concello de residencia da persoa afiliada, contabilízase o número de afiliacións. Hai que ter en conta que este número non se corresponde, necesariamente, co de persoas afiliadas, senón co de situacións que xeran a obriga de cotizar ao Sistema. É dicir, unha mesma persoa contabilízase tantas veces como situacións de cotización distintas teña, xa sexa porque ten varias actividades nun mesmo réxime ou en varios distintos.
• No caso da estatística de Bases de cotización no Réxime Xeral da Seguridade Social por concello de residencia da persoa afiliada trabállase co concepto de persoa cotizante, que se pode asimilar ao de persoa afiliada; polo tanto, cada persoa contabilizarase unha soa vez, sendo preciso determinar, no caso dos cotizantes con máis dunha afiliación no mes de referencia, cal se vai considerar a “afiliación principal”.

Son as persoas que, nun período de referencia dado, subministran man de obra para a produción de bens e servizos económicos ou que están dispoñibles e fan xestións para incorporarse a dita produción. Comprende a todas as persoas de 16 ou máis anos que cumpren as condicións necesarias para a súa inclusión entre as persoas ocupadas ou paradas.

Os homes que cumpren o servizo militar ou prestación social sustitutoria son considerados poboación contada a parte. Este concepto desapareceu en decembro de 2001.

Abrangue todas as persoas de 16 e máis anos non clasificadas como ocupadas ou paradas.
Os inactivos clasifícanse segundo a súa situación persoal nas seguintes categorías funcionais:

• Persoas que se ocupan do seu fogar.
• Estudantes.
• Xubilados ou prexubilados.
• Persoas que perciben unha pensión distinta á de xubilación ou prexubilación.
• Persoas que realizan sen remuneración traballos sociais, actividades de tipo benéfico...
• Incapacitados para traballar.
• Outra situación. Persoas que, sen exercer ningunha actividade económica, reciben axuda pública ou privada e todas aquelas que non están incluidas en ningunha das categorías anteriores.

Persoas de 16 anos ou máis que durante a semana de referencia tiveron un traballo por conta allea ou exerceron unha actividade por conta propia, nalgunha das seguintes situacións:

• traballando polo menos unha hora por un soldo, salario ou beneficio empresarial ou ganancia familiar en metálico ou en especie
• con emprego pero sen traballar por razóns de enfermidade ou accidente, vacacións, festas, mal tempo ou razóns análogas. Tamén se consideran dentro desta categoría as persoas que, estando suspendidas ou separadas do seu emprego como consecuencia dunha regulación de emprego, esperan reincorporarse a súa empresa.

Persoas de 16 anos ou máis que durante a semana de referencia estiveron sen traballo, dispoñibles para traballar e buscando emprego. Son parados tamén os que atoparon un traballo e están esperando incorporarse, sempre que se verifiquen as dúas primeiras condicións.
Segundo o Regulamento 1897/2000 da Comisión Europea, os únicos métodos de busca de emprego considerados activos son:

• Estar en contacto cunha oficina pública de emprego co fin de atopar traballo, calquera que sexa a parte que tomase a iniciativa (a renovación da inscrición por razóns puramente administrativas non constitúe unha postura activa).
• Estar en contacto cunha oficina privada (oficina de emprego temporal, empresa especializada en contratación...) coa fin de atopar traballo.
• Enviar unha candidatura directamente aos empregadores.
• Indagar a través de relacións persoais, por mediación de sindicatos, ...
• Anunciarse ou responder a anuncios de periódicos.
• Estudar as ofertas de emprego.
• Participar nunha proba, concurso ou entrevista, no marco dun procedemento de contratación.
• Buscar terreos, locais ou material.
• Realizar xestións para obter permisos, licenzas ou recursos financeiros.

Considérase residente a toda persoa física que ten a súa residencia habitual nun dos concellos da Comunidade Autónoma de Galicia

Un sistema de referencia espacial permite asignar coordenadas a puntos sobre a superficie terrestre. Son utilizados en xeodesia, navegación, cartografía e sistemas globais de navegación por satélite para a correcta xeorreferenciación de elementos na superficie terrestre. Estes sistemas son necesarios dado que a Terra non é unha esfera perfecta.

Sistema de referencia espacial que a Directiva INSPIRE recomenda para a xeración dunha capa vectorial de celas uniformes de 1km de lado que sexa homoxénea para toda Europa. Usa o sistema de coordenadas Lambert Azimutal Equal Area (LAEA).

Número de defuncións por cada 1.000 habitantes.

Número de nacementos por cada 1.000 habitantes.

Porcentaxe do número total de activos sobre a poboación total (poboación de 16 ou máis anos).

Para cada un dos conceptos de carga de poboación, defínese como a porcentaxe que representa a carga de poboación respecto á poboacion residente

Defuncións de menores dun ano por cada mil nacidos vivos.

Porcentaxe de ocupados sobre a poboación de 16 ou máis anos

Porcentaxe de parados sobre o total de activos.

Representan os saldos medios de persoas equivalentes a tempo completo entre os non residentes presentes e os residentes ausentes por motivos de turismo, estancias en segundas vivendas, estudos, traballo e problemas de saúde

É o recinto estruturalmente separado e independente que, pola forma en que foi construído, reconstruído, transformado ou adaptado, está concibido para ser habitado por persoas e está dotado de acceso desde a vía pública ou desde recintos comúns privados. Hai dous tipos de vivendas: vivendas colectivas e vivendas familiares.
No Censo de poboación e vivendas considéranse tamén vivendas aqueles recintos que aínda que non estivesen concibidos para ser habitados por persoas constitúen a residencia habitual de alguén no momento censual. Non se consideran vivendas os recintos que, a pesar de estar concibidos inicialmente para a habitación humana, no momento censual están dedicados totalmente a outros fins.

É a vivenda destinada a ser habitada por un colectivo, é dicir, por un grupo de persoas sometidas a unha autoridade ou réxime común non baseados en lazos familiares nin de convivencia, como por exemplo: residencias de persoas maiores, cuarteis, conventos, institucións para persoas con discapacidade, cárceres, etc. Pode ocupar só parcialmente un edificio, ou máis frecuentemente, a totalidade do mesmo.

É a vivenda destinada a ser habitada por unha ou varias persoas, xeral pero non necesariamente unidas por parentesco, e que non constitúen un colectivo. A pesar de non cumprir estritamente a definición, tamén se consideran vivendas familiares os aloxamentos.

As vivendas familiares inclúense no Censo de Vivendas, con independencia de que estean ocupadas ou non no momento censual.